همیشه کمی جلوتر . . .

هفته ای که گذشت من در دنیای دیگری بودم... دنیای جنوبگان یا قاره قطب جنوب.

سرگذشت "سر ارنست شکلتون" و همینطور "هنری ورزلی" و تلاش هایی که برای سفر به قطب جنوب داشتند. سفرهای پرماجرایی که هرکدام پر از درس زندگی، تلاش و پایداری هستند.

شروع فوق العاده با پادکست "چنل بی" و روایت فوق زیبای آقای علی بندری (شماره های 84 - 85 - 86 و 37 ) و همینطور پادکست "ژرفا" قسمت دهم (تاریخ یخ زده) و بعد هم یکی از کتاب ها به قلم خود ارنست شکلتون.

در این میان شخصیت کاریزماتیک و الهام بخش شکلتون هر خواننده ای را شیفته خودش می کند... این هفته به وضوح تغییر رفتار و تفکرم در زندگی را که متاثر از شناخت این شخصیت بود مشاهده کردم...

زندگی و ماجراهای شکلتون مربوط به اوایل قرن 19 بود ولی حدود 100 سال بعد و در سال 2015 شخصی به اسم هنری ورزلی تلاش میکند کار نیمه تمام شکلتون را تمام کند و به تنهایی و پیاده از قطب جنوب عبور کند. (قسمت 37 چنل بی - جنوبگان). جمله ای که ورزلی مدام با خودش تکرار میکرد این بود:

"همیشه کمی جلوتر . . ."